کارناوال حماقت

آدم ها دو دسته اند،یا احمق اند یا احمق تر ...

کارناوال حماقت

آدم ها دو دسته اند،یا احمق اند یا احمق تر ...

این افسانه نیست همسفر

ملخ ها ، ملخ ها 

 

به مزرعه ی خشکمان حمله  کردند. 

 

مترسک ها ، مترسک ها  

 

برای سوزاندن بیابان توطئه  چیدند. 

  

گوساله ها ، گوساله ها  

 

قصابانشان را  پرستیدند .

 

جنازه ها ، جنازه ها  

 

با دست های خودشان  

 

گور هایشان را کَندند .

 

گور کن ها ، گور کن ها  

  

برگه های اعدام را مهر زدند .  

 

و خدایان ، همین خدایان   

 

خشنود از ذلت بندگانِ احمقشان چنان  

 

با صدای بلند خندند که خورشید 

 

سکته کرد  

 

که خون های لخته شده روی زمین کَر شدند  

 

که هوا یخ زد  

 

و پایان تکه ای از زمین رقم خورد .   

 

 

 

 

 

- چقدر درد دارد جای سرب هایی که تقدیمِ تن ِ تقویم کردی برادر .

 

از قضا

 

قضا ، قدر است . 

 

قضا است ، قدر . 

 

قضا ، حاجتِ قدر است . 

 

قضای حاجت ، قدر است . 

 

مقدر، مقتدر است . 

 

قضای مقتدر ، حاجتِ تقدیر است . 

 

تقطیر ِ حاجت ، قضایِ مقطر است. 

 

تحلیل ِ قضاو قدر، تعریفِ قضای حاجت است . 

 

قضاوت ِ قاضی  قضای حاجت است و  

 

از فضا، قضا و قدر است که می بارد  .  

 

   

  

د 

  و 

    و  

      و 

        و  

          د  

  

می کند در سر ِ مان  

 

س 

    و 

      و  

        و  

          و  

             ت  

  

می کشد در سر ِ مان  

 

د 

  و 

    و  

      و  

        و  

           ر  

 

می شود از سر ِ مان  

 

 

                                             

آ       ز           ا         د          ی

این نوشته توسط هیچ احمقی رمز گذاری نشده است

   

دستم ، دستش 

 

دستش ، سرم 

 

سرم در دستش سُر می خورد به سمت دیوار یا  

 

میز زیر دستش نمی دانم  

 

آخ، دوباره درد   

 

درد ، لخته می کند در سرم فکر را 

 

جمع می کند در دلم عقده  

 

عقده مرا به عقد خود در می آورد  

 

شب ، 

 

التماس ، انزجار ،  آخ درد درد درد  ، لذت هم  آغوشی ، 

  

احاطه می کند مرا در خود، عقده  

 

درونم ،  

 

نطفه های انتقام  

 

هر شب آبستن تر می شوم   

 

می زند بر سرم ،  

 

می کوبد بر سرم، ساعت  

 

هر لحظه هر لحظه  

  

نه روز ، نه هفته  ، نه ما ه ، نه سال  

 

نود سال  

 

ویار دارم  

 

گوشت سگ ، عمامه ، ریش ، باتوم ، باتوم ، باتوم 

 

با توام ای هم بستر شبانه ام ، عقده 

 

برایم بیاور این ها را .    

 

اگر می خواهی فرزند سالها خفته ات در من را ببینی . 

  

 

 

- من به اندازه ی سگی که بی دلیل سر فرو می برد  

 درون زباله هاتان امید ندارم به زاده شدن نوزادم. 

 

- تا دیوار می بینم یا میز فکر می کنم باید دوباره سر بکوبم  

بهشان.  

  

شاید  

 

زدگی از زندگی  

 

نتیجه ی تلاش شبانه روزی‌ ِ  

 

کَک های درون ریش است  . 

 

 

                                   دستشان را می بوسیم .